Aan het begin van de lente dag, als de zon weer eerder wakker is, loop ik ‘s morgens vroeg vanuit mijn coachruimte naar de paarden. Onderweg loop ik het bruggetje over de beek over. Ik stop even en geniet van het uitzicht. Ik zie een groot weiland vol gele bloemen. De meeste paarden bloemen zijn nog volop in bloem. Hier en daar een enkel pluizebolletje om weg te blazen en een wens te doen. Langs de aan de rand van het weiland staan bomen. In de verte zie ik de paarden tevreden eten van het sappige gras.
Na de eerste meters door het gras, voel ik de onderkant van mijn broekspijpen nat worden van de dauw. Ik kijk naar beneden en zie ook dat mijn schoenen nat geworden zijn. En dan ineens zie ik de kleine dauwdruppeltjes op het gras. Dat ‘s morgens het gras nat is van de dauw is natuurlijk geen nieuws, en dat je schoenen en broek er nat van worden ook niet. Maar anders dan de zichtbaarheid van de regendruppels, had ik nooit bewust mijn aandacht op de dauwdruppeltjes gericht. En daardoor was me nooit eerder op de schoonheid van de druppeltjes opgevallen. Bijna op elk grassprietje zat een volmaakt druppeltje. Soms halverwege de grasspriet, soms aan het puntje. Zo mooi om dit met een nieuwe blik van nieuwsgierigheid en verwondering te zien!
Vervolgens verlegde ik mijn perspectief weer over het weiland met de gele bloemen en de paarden. Daardoor waren de dauwdruppeltjes weer uit mijn gezichtsveld verdwenen. Maar ik weet dat elke volgende keer dat ik door nat gras loop, ik mijn blik zal verleggen om ook de mooie kleine druppeltjes te zien.
Benieuwd hoe het verleggen van je aandacht jou nieuwe inzichten kan geven en hoe je die kan integreren in je dagelijkse leven. Neem gerust contact met me om te ontdekken hoe een coaching met paarden je hierbij kan helpen.