Lente had een uurtje in het lange verse gras gestaan en ik vond het tijd om haar uit dat weitje te halen. Ik had haar halster omgedaan en een paar keer met overtuiging laten weten dat ze echt met me mee moest lopen i.p.v. nog die extra happen van het lekkere gras te eten. We zijn net het weitje uit als er plots een duidelijke verandering is: Lente schiet met haar hoofd omhoog, haar oren zijn gespitst en alle spieren in haar lijf zijn aangespannen. Door haar reactie wordt ik wakker van mijn gedachten (draadje open, draadje dicht, avond eten, avond planning). Opeens ben ik ook alert en me veel bewuster van mijn omgeving. Hoe sta ik, waar sta ik t.o.v. Lente, waar is haar aandacht op gericht? Ik volg haar blik en hoor dan ineens geritsel bij de stal die naast een boom staan. Ik voel nu ook een briesje op mijn gezicht. Zou het geritsel van de bladeren komen die bewegen over het dak? Ik kijk naar de bomen en het blad, maar zie niet de beweging die past bij het geluid. En dan ineens schiet plots een eekhoorntje over de stam van de boom. En er komt er nog één te voorschijn. Ze spelen en springen over van de ene boom naar de andere boom. Ik voel verwondering en een geluksmomentje om de 2 eekhoorntjes te zien. En dat dankzij de reactie van Lente. Want zonder haar was ik in gedachten een boodschappenlijstje aan het bedenken en had ik vast en zeker de eekhoorntjes gemist. Ik blijf nog even staan kijken in verwondering wat er net gebeurde en dat ik twee eekhoorntjes zag. En Lente… die is al lang de volgende happen gras tevreden aan het eten.
Hoe zou het zijn als wij als mens ook steeds meer in het moment verbonden met onze omgeving kunnen zijn en de spanning net zo makkelijk van ons af laten vloeien?
Ben je benieuwd wat jij kan leren in een coaching met een paard, meen gerust vrijblijvend contact met me op!
Foto door Sergey Okhrymenko via Pexels