Lente en Milly zijn al een tijdje buren op afstand. Ze zien elkaar lopen in de wei en hinniken naar elkaar als Lente weggaat of terug komt. Misschien wel beetje te vergelijken met iemand die je wel regelmatig begroet, maar met wie je nog nooit koffie hebt gedronken of een gesprek mee hebt gevoerd. Best spannend om dan een eerste stap te zetten omdat je niet weet hoe iemand reageert.
Lente en Milly hebben we de kans gegeven om elkaar beter te leren kennen en de afstand tussen hun te verkleinen. In het filmpje zie je de onderzoekende nieuwe ontmoeting. Hun zachte neuzen raken elkaar op de plek bij de hals waar ze elkaar graag kriebelen. Voor beide paarden is dit een plezierige verbinding. Dan wordt plots het subtiele onderzoekende contact onderbroken door een paarden gil. De ontspanning is weg. Milly hupt haar billen een beetje de lucht in en Lente houdt haar hoofd hoog en zwiept haar staat. En dan kiezen beide paarden een andere beweging om op de commotie te reageren. Milly blijft staan waar ze staat en besluit daar rustig te gaan eten. Lente kiest ervoor om weg te lopen en laat bij voldoende afstand haar hoofd weer zakken naar het gras. De ontmoeting is onderbroken en beide paarden volgen weer hun eigen weg.
En ik, ik zit aan de rand van de wei, het filmpje terug te kijken en vraag me af hoe ik reageer als er wat voorvalt in een gesprek. Blijf ik staan of maak ik de afstand groter? Hoe snel vind ik de ontspanning weer terug? En wanneer zoek ik een nieuwe benadering en ontmoeting op?
Ben benieuwd welke antwoorden voor jou gelden op deze vragen en of ze aansluiten bij wat je graag zou willen. Zijn er vaardigheden die je graag zou willen vergroten in het omgaan met commotie in een gesprek? Neem dan gerust contact met me op om te onderzoeken hoe ervaringsgericht leren met paarden je hierbij kan helpen!